soms wil je ze schrappen
vervagen de krassen
natrappen de tranen
Herinneringen
je kan ze koesteren
als kruimels hamsteren
aan ‘t gevoel verbranden
zwoele zwetende zuchtende
adem met gesloten ogen
Brandend verlangen
voorbijgevlogen
knarsen doen ze,
ze zijn smeulend heet
vol Verlangen
Smachtend, zacht en kreunend
Om wat ontbreekt in die herinneringen
Een wat als, en hoe zou het zijn
Geweest.
Voor zonne-oude-dagen
Met half-wazige dichtgeknepen
ogen
Dromend van weggekraste tranen
Lavend aan die zachte streling
Dat zijn ze
Die herinneringen.
©Sabrina Maes – juni 2014
