Terug in het Verleden. In mijn herinnering was het daar fijn en tof maar nooit zo mooi…denk ik. Hoewel het pad herinnerde ik me wel.
Snel met de pony over de ‘Ollandse Cling’ naar de “zwem-weel” aan Fort Bedmar. Pony aan de boom en plonsen 😉 Weet iemand hoe dat water heet tussen Fort Bedmar en De Clinge?
Sinds de dood van mijn vader breng ik meer tijd door in mijn geboortestreek die gekarakteriseerd wordt door uitgestrekte weiden en grazende koeien en die ook gekenmerkt wordt door weidende schapen, gehoed door een schaapherder en door zijn hond die een degelijke training kreeg, een traditie die van generatie tot generatie wordt overgeleverd. Je kan er een kerkenroute volgen langs de slingerende weggetjes die temidden van deze weilanden liggen verstopt en kronkelend hun armen en benen verstrengelen rond de mastodonten met hun torens en windhanen, waardoor je niet echt over een kompas hoeft te beschikken om het noorden niet kwijt te geraken.
